Përditë vdesim ngapak
E rilindim nga shumë
Që të ringjallen akaciet
Më nuk na duhen fjalë
Tanimë edhe përbindëshat
Veten kanë nisur ta kafshojnë
Me tërë forcën e nofullave
Me tërë mllefin që kanë
Po ne-
tutje shqiptarë
Nga deti del perëndesha e Valës
Dhe sërish na rrëfen
Për ishujt e robëruar nga uji
Për qiellin-
Që fillon prej nesh
Për ne që fillojmë nga qielli
Deri në – liri
Lerni të gjiha fjalët për nesër
Në trinat e kronikave tona
Në mesnatë
Hajnave do t`ua zëmë pritën
Nëntoka luan lojën e vet të ndyer
Mesjeta lëviz
Sulmon
Kafshon
Kush e di ku jemi këtyre netëve të vona
Në hartat e atyre
Që na teprohen çdo ditë
Lerni të gjitha fjalët
Për nesër.
